Spijt: The day after

Misselijk, koppijn, nadorst en trillende handen. Stuk voor stuk bewijzen voor een zware kater. Wakker worden in mijn broers bed, zonder kleren, al mijn spullen kwijt, geen idee meer van gisteravond. Stuk voor stuk bewijzen voor het feit dat ik gisteravond veelteveel gedronken had voor mijn doen.

Jaja vandaag speelde ik de hoofdrol in mijn eigen mini-hangover-film. Shotje hier wijntje daar. “Meeeer alcohol!” was het motto waaronder ik en mijn vriendinnen de avond doorgingen. Nou daar had ik vanmorgen toch behoorlijk spijt van. Bij de gedachte aan alcohol krijg ik al kotsneigingen. Mijn telefoon heeft kuren en daarnaast heb ik vanaf een bepaald tijdstip geen idee meer wat ik gisteravond heb uitgespookt.

Bij mijn vriendinnen valt ook weinig verhaal te halen aangezien de meeste in dezelfde staat als ik waren. Maar uit de voice-opnames die ik naar mijn whatsapplijst heb rondgestuurd is af te leiden dat ik best een leuke avond heb gehad. Volgens papa en mama was ik ‘leuk dronken’, aangezien ik maar niet kon ophouden met vertellen hoeveel ik wel niet van ze hield. Dus tot nu toe nog niks om me echt voor te moeten schamen.  Hopen dat dat zo blijft. Ik vind dat deze kater me al genoeg straft...